Dit boek verteld in elf kleine verhalen hoe het Magnus afging in het verleden. Er zijn ook een aantal verhaaltjes waarin Alec al naar voren komt.
Ik hou van Shadowhunters wereld. De wereld is goed uitgebouwd. De karakters zijn geweldig en laat me niets zeggen over die cliffhangers. Zodra ik eindig wil ik mijn eigen nagels eraf bijten.
“Trust. It is like placing a blade in someone’s hand and setting the very point to your heart.”
Iedereen kent Magnus Bane. In relatie met een shadowhunter die van overdreven glitters houdt, make-up maar een vreselijk groot hart heeft.
Tijdens het lezen kreeg ik het idee dat ik gewoon meerdere kleine updates las. Over relaties, wat ervoor ging, etc. Het was op zich best leuk…Maar dit was zo’n typisch uitmelkboek en dat was erg jammer.
“Wallowing was for elephants, depressing people and depressing elephants”
Dit boek was totaal onnodig aangezien een groot deel wel al zelf uit te vogelen was tijdens TMI en andere delen.
Ik kon het daarom niet hoger geven dan drie sterren. Ik had een totaal andere verwachting voordat ik begon. Helaas Pindakaas maar dit was hem nier voor mij.
“Have a little faith in my magic fingers”