Mijn Recensie:
Wat een effecten. Wat een strijd. Wat een verdriet. What the hell.
“The Empire, your parents, the Resistance, the Sith, the Jedi… let the past die. Kill it, if you have to. That’s the only way to become what you are meant to be.”
Een lange tijd had ik uitgekeken naar The Last Jedi. Het deel hiervoor zorgde voor een antal vraagtekens die beantwoord werden in deze film.
Ik was nogal verbaasd door het script. Het begint me op te vallen dat de “serieuzere” films steeds meer humor beginnen te bevatten. Ik heb af en toe hopeloos in een deuk gelegen. Hoewel het Star Wars film was paste het er toch goed in.
“Light. Darkness. A balance.”
Het eerste wat me opviel waren de relaties tussen bepaalde karakters. Moeizaam, grappig, irritatie 2aren toch wel de emoties die het meest naar boven kwamen. Karakters die eigenwijs bleven werden onderhand een beetje vervelend en toch kon ik de strijd die Rey leverde goed waarderen.
In deel één kwam de relatie tussen Ben en Rey al naar voren, maar in dit deel nog vele malen erger. Omdat ik Ben vergelijk met Darth Vader en de filmmakers zelf ook en ik Rey zie als Padma zag ik eigenlijk veel gelijkenissen. Er is iets dat niet duidelijk is, tussen Rey en Ben en ik had werkelijk geen idee welke kant het eigenlijk opging.
“I need someone to show me my place in all of this.”
Er waren nieuwe wendingen in de Star Wars wereld. Erg verbaasd was ik daardoor. Ik was niet op de hoogte dat bepaalde dingen mogelijk waren. Een ster meer hiervoor!
Het einde van het verhaal was eigenlijk voorspelbaar, maar toch hoopte ik dat de uitkomst anders was. Ik hecht me gewoon snel aan karakters en iedereen heeft zolang gekeken naar alle delen en dan deden ze het gene dat waarschijnlijk niemand wilde.
“You’re nothing. But not to me.”
Ik ben heel benieuwd hoe Rey het er in de volgende film vanaf gaat brengen en hoe Ben hier in staat. Am afraid…