*zucht*

Schrijven

Ik moet nog anderhalf hoofdstuk van mijn derde boek schrijven. Het ligt inmiddels wel bij de proeflezers, maar alsnog moet ik aan het eind nog anderhalf hoofdstuk schrijven. En daar doe ik serieus al twee maanden over. Dat is echt zo niks voor mij. Ik kan gewoon mijn inspiratie niet vinden. Het is ergens weggevlogen en ik doe mijn best om het te vinden, want ik wil dit boek gewoon afronden. Maar ik wil het niet afraffelen.

Lezen

Normaal lees ik een boek in anderhalf a twee weken. Inmiddels lees ik er één in tweeëneenhalve tot drie weken. Ik ga in mijn bed liggen als normaal, pak mijn ereader, begin… en donder bijna in slaap. Met pijn in moeite hou ik mijn ogen een paar minuten open en pers er een hoofdstuk in, om vervolgens oververmoeid in slaap te vallen.

En ik irriteer me daar dood aan.

Op dagen dat ik heb gewerkt is het nog drie keer zo erg ook.

Zwanger

Ik heb de overeenkomst gevonden…

Inspiratie weg, leeslust weg, dankzij die dikke buik waarin twee wezentjes rondzwemmen. Ik zweer het. Het komt omdat ik zwanger ben. Het is bloedirritant. Ik wil mijn boek uitgeven voor die twee er zijn. Ik wil meer boeken lezen dan ik nu doe, om mijn reading challenge te redden. Zeker als ik dadelijk minder tijd heb. Waarom? Hormonen? Wat is het? Ik vind het strontvervelend, dat weet ik wel.

Wat vonden jullie het meest vervelend toen je zwanger was of juist nu je zwanger bent?