Mijn recensie:

Holy shit! Goodbye Nicholas. Hello baby brother Henry!

“Anything that came before is nothing. This is all that matters. This brave, stunning girl in my arms is all I will ever need.”

Als ik had gedacht dat Royally Screwed goed was dan neem ik hierbij mijn woorden terug. Het kleine broertje van Nicholas genaamd Henry is nog zoveel beter.

In het begin had ik al medelijden met hem, vooral gezien het feit wat er aan het einde van Royally Screwed gebeurde en in deel twee verder gaat. Maar de manier waarop Henry er mee omgaat is nogal creatief te noemen. Ik vind het erg grappig om te zien hoe alles binnen dit boek gecreëerd is. Ook hier lezen we weer vanuit twee POV’s, Henry en Sarah.
Uiteindelijk werd die medelijden een soort van angst, aangezien ik het nogal vreselijk vond wat er gebeurde. Wat ik het meest bijzondere vond is dat je blijkbaar tegenwoordig een prins kan chanteren? Ik was te laf geweest om dat te doen… Maar blijkbaar kan een karakter dat gewoon doen.

De manier waarop de relatie tussen Henry en Sarah vordert is op een speelse en leuke manier in het boek verwerkt. Het zorgt voor de meest grappige situaties. Ik heb in ieder geval flink gelachen.

“If nightmers can come true, and sometimes they do… than so can our happiest dreams.”

Toch huilde mijn hart een beetje door de dingen die Henry en Sarah deden. Ik vroeg me continu af ‘word het nog wel wat’. Ik kreeg de neiging om te gooien met mijn ereader, want dat serie is gewoon zo goed. En ik kan daarom bijna niet wachten tot deel drie, die gelukkig binnenkort uitkomt.

We all need Henry in our lives.

“And she stood in front of that door like Gandalf the Grey with a clipboard instead of a staff. And she refused to let me pass.”