Mijn recensie:

Ik was erg benieuwd naar dit boek door de titel en de cover. De flaptekst gaf genoeg weg om te weten waar het over ging en te weinig, zodat je er nieuwsgierig naar werd.

“They called him prince when his father was alive, now he’s about to take the king’s throne.”

De titel past goed bij het boek en de donkerheid maakt het erg mysterieus.

Er waren veel hoofdstukken slordig geschreven. Het ging niet opeens van het naar der, maar ik had soms het idee dat bepaalde stukjes nog niet klaar waren en er opeens over iets heel anders werd geschreven. Dat was erg jammer. Het was wel een echt Brits boek met britse woorden, etc.

“Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that.”

Het was een goed bedacht verhaal. Matt, die President wil worden en Charlotte, een familievriend van vroeger. Ik heb geen problemen met relaties waarin de leeftijden ver van elkaar afliggen, maar je moet wel weten dat Matt 35 is en Charlotte 22. Het boek is geschreven vanuit het POV van Charlotte, maar tussendoor krijg je een hoofstuk van Matt en deze zijn niet erg lang. Het geeft je echter wel genoeg beeld van hem om te weten hoe hij overal tegen over staat.

“You make me want to be the best version of myself I can ever be.”

In het algemeen weet ik niet of het verhaal origineel is, maar hij is leuk. Ik weet wel echt zeker dat dit een boek is die ik niet nog een keer zal lezen. Het is echt een boek dat leuk is voor één keer en daarna niet meer. Misschien kwam dat ook omdat ik het idee kreeg dat ik een fanfictie aan het lezen was.

Wat wel super leuk was waren de stiekeme momenten en de spanning tussen de karakters. Ik heb uiteindelijk het boek drie sterren gegeven.

“She grounds me. She obsesses me. She fuels me.”