Mijn recensie van Kingsley:
None of them were interested in getting to know me or anything more than whether or not I could pin them to the wall. I mean, I was at a club, so it kind of goes with the vibe of the place; but I was out of options and tonight, I just wanted company.
Het verhaal van Kingsley.
Kingsley is het broertje van Kayson. En ook hij is meeverhuisd naar het kleine dorp en werkt daar in de tattooshop. En ook Kingsley is gay, plus hij staat al een tijdje droog. Want tjah, in kleine dorpjes vind je niet snel een gay man.
Op een avond besluit hij in de dichtstbijzijnde stad naar een gaybar te gaan en gaat voor een hook-up. Iets wat hij nog nooit heeft gedaan en stiekem in dat stoere hart van hem, best eng vind. Hij gaat met de betreffende man mee naar huis en nadat ze samen hebben liggen flikflooien op de bank komt diens vriendje thuis. Doodziek.
Kingsley verontschuldigd zich en gaat naar huis, waar hij zich de hele nacht schuldig voelt. De volgende ochtend gaat hij zijn excuus aanbieden aan het vriendje.
Morgan heeft kanker. En een vriend die weinig interesse meer in hem toont. Erger nog… nadat hij thuiskomt met een taxi van zijn chemokuur vindt hij hem op de bank met een andere gozer. Wat een lul. Dit kan hij nu niet gebruiken en hij stuurt hem weg.
De volgende ochtend staat de hook-up van zijn ex voor de deur.
“You cannot be serious.” He growled in the least threatening, low growl. I had a feeling, Kingsley could do it much better.
Schrijfstijl:
Jenny Wood schrijft snel… haar tijdlijn gaat al seen speer. En dat vind ik jammer. Verder schrijft ze vlot en prettig leesbaar. Soms een beetje veel tell en dialoog, maar de karakters zijn interessant al zijn ze allemaal gay in 1 familie. Wat best vreemd is.
“Are you scared of…. ghosts?” He whispers, amusement quite evident in his voice. Asshole. I refuse to answer his question.
Wat vind ik van Kingsley?
Als je tussen de dialogen en het tell doorleest is het een vermakelijk verhaal. Het is geen hoogvlieger, maar stiekem zit er best een goed verhaal in. Alleen is de uitwerking niet altijd even geweldig. Toch blijft ze mijn aandacht vasthouden en lees ik maar door. Ik wil dan toch weten hoe het afloopt. Ook al is het geen spetterend boek. En Kingsley is zo aandoenlijk in al zijn bebaarde en getatoeëerde glorie.
When we left the oncology floor, I was shaking from the cold already. Kingsley took off his hoodie and draped it over me.
“Put your arms in, baby.” He instructed, softly.
Conclusie
Lekker tussendoor lees boek 😀