Hoi Monica! Fijn dat ik dit interview met je mag doen. Hoe gaat het met je?
Hoi! Ja, het gaat ontzettend goed. Wat leuk dat je interviews doet en dat ik daaraan mee mag helpen!

Zou je jezelf eens willen voorstellen aan de lezers?
Ik ben Monica Haak, 22 jaar en ik ben – uiteraard – een boekenwurm. Mijn liefde verspreid ik op mijn boekenblog: My Perfect Book Life. Verder dans ik graag, zit bij een toneelvereniging en zo nu en dan waag ik me aan tekenen. Momenteel zit ik in mijn masterjaar van Pedagogische Wetenschappen, dus vanaf volgend jaar ga ik aan de slag als orthopedagoog. Oh, en ik heb twee lieve katten: Jack en Floortje!

Je hebt Fatale Beloftes geschreven. Kun je ons vertellen waar het boek over gaat?
Ah, jaaa natuurlijk! Fatale Beloftes gaat over Liv en Emerald, twee meiden die allebei een groot verlies hebben meegemaakt. Liv heeft haar vader verloren, maar inmiddels gaat het een stuk beter met haar, denkt ze. Ze heeft wel voor zichzelf besloten dat ze alle drama in haar leven voorlopig vermijdt en samen met haar moeder verhuist ze naar de andere kant van het land. Emerald heeft haar zus verloren, maar in tegenstelling tot Liv gaat het met haar juist helemaal niet goed. Ze voelt zich schuldig dat zij nog leeft en haar zus niet, dat had andersom moeten zijn! Voor de buitenwereld lijkt het alsof Emerald oké is, maar stiekem werkt ze aan haar plan: een zelfmoordplan. Liv en Emerald lijken niets aan elkaar te hebben, maar misschien hebben ze elkaar juist wel heel hard nodig…

Maar wat inspireerde je tot het schrijven van dit verhaal?
Tijdens mijn opleiding, Pedagogische Wetenschappen, kregen we een college over suïcide en automutilatie. Dit vond ik zeer aangrijpend, vooral toen de getallen in beeld kwamen. Er zijn zo gigantisch veel jongeren onder de 25 jaar die zelfmoordpogingen doen of die erin slagen, en dat zijn alleen nog maar de gerapporteerde cijfers. Ik vond het best erg dat niet veel mensen – waaronder ook ik toen – zich beseffen hoe serieus het probleem is. Mijn eerste ingeving was ook niet zozeer om een heel boek te schrijven over dit onderwerp, maar meer een kort verhaal. Gewoon een verhaal om de bewustwording te vergroten. Maar toen ik eenmaal aan het schrijven was kon ik niet meer stoppen. Ik raakte gehecht aan Liv en Emerald en wist dat hun verhaal zoveel groter was dan een paar bladzijdes. Zo is het eigenlijk gegroeid tot een echt boek.

Hoe zijn jouw personages tot stand gekomen?
Er kwam al meteen een personage in mijn hoofd met alle problemen uit het hoorcollege: iemand die strugglet met zichzelf, zichzelf pijn doet en die zelfmoordpogingen doet. Vrij heftig, maar die kon gewoon niet missen in het verhaal. Tegelijkertijd wilde ik ook nog een personage in het verhaal die een soort steun vormt en het ‘probleempersonage’ probeert te redden. Toen ik begon met schrijven had ik geen idee wat hun verhalen zouden zijn of hoe ze precies zouden samensmelten, al schrijvende hebben de personages zichzelf en de verhaallijn gevormd.

Kun je het boek beschrijven in 6 woorden.
Vriendschap, familie, LGBT+, rouwverwerking, schuldgevoelens, maar ook luchtig 😉

Elke personage is natuurlijk een deel van je, maar aan wie ben je het meest gehecht?
Ik denk aan Liv, omdat zij het meeste op mij lijkt qua persoonlijkheid, hobby’s en gedrag. Ze zit op dansen, is een boekenwurm, haar kamertje op zolder is letterlijk mijn kamer, ze is naïef, lekker awkward en soms best onzeker. Ik kon me helemaal uitleven op haar, sommige gebeurtenissen uit het boek zijn zelfs in mijn leven ook echt gebeurd en Liv reageert daarbij precies zoals ik dat toen deed.

Je bent nog bezig met het schrijven van een boek, maar weet je van tevoren al hoe een boek gaat eindigen?
Momenteel ben ik niet aan het schrijven, maar ik ben wel met concepten bezig in mijn hoofd. Ik heb nog een plan voor een fantasy boek, maar dat vind ik zelf lastiger dan een contemporary, omdat er heel veel mogelijk is en alles moet wel kloppen en aanspreken. Ik weet wel altijd van tevoren al hoe een boek eindigt, want ik vind eindes schrijven erg lastig, dus als ik al geen gaaf einde kan bedenken voor ik begin, gooi ik het idee gelijk van tafel of begin ik gewoon nog niet met schrijven. Al moet ik wel zeggen dat bij Fatale Beloftes het einde wel een keer of vier is veranderd in mijn hoofd, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor mijn eerste gevoel.

Je bent een Indie Writer, hoe voelt dat voor jou? Kun je uitleggen wat dat voor jou betekent?
Ja, dat voelt heel goed. Ik heb er zeer bewust voor gekozen om mijn boek in eigen beheer uit te geven. Deels omdat ik niet met zekerheid kan zeggen dat er binnenkort nog een boek van mij verschijnt, en vaak willen uitgeverijen toch wel contracten met auteurs die jaarlijks met een boek gaan komen. Daarnaast was voor mij een belangrijke reden dat ik wilde dat het mijn boek bleef. Als je bij een uitgeverij zit, word je hele boek geredigeerd en word je cover bepaald. Natuurlijk heb je zelf nog wel inspraak en word je boek ongetwijfeld een stuk beter van alle tips en aanpassingen, maar ik vond dat niet goed voelen. Het is mijn boek en ik wilde er geen aanpassingen aan. Als mensen bepaalde stukken niet pakkend vinden, dan is dat logisch, maar het blijft dan nog wel mijn boek en dit is wat ik te vertellen heb.

Graag zou ik je wat beter willen leren kennen. Wat is je favoriete boek uit je jeugd?
Toen ik klein was las ik heel graag de Boze Heks serie. Iets ouder werd Girlpower van Robin Benway mijn favoriet en tegenwoordig ben ik helemaal ondersteboven van Het Zwarte Hart van Stephanie Garber.

Wanneer besefte je dat je een schrijver wilde worden?
Toen ik een jaar of 10 was had ik een abonnement op de W.I.T.C.H. en daarin stond een berichtje van een meisje dat een boek wilde schrijven over heksen en of er een penpal was die met haar wilde samenwerken. Ik vond dit een geweldig idee en reageerde op haar, maar ik kreeg uiteindelijk helemaal geen reactie terug. Jammer, maar ik was zo enthousiast geworden van een boek schrijven over heksen dat ik er zelf aan begon. Ik schreef een volledige trilogie over heksen, elven, tovenaars en magie. Toen wist ik dat schrijven altijd een deel van mij zou zijn, al zou het alleen maar voor mezelf zijn. Dat ik echt een keer iets zou publiceren, wist ik pas toen Fatale Beloftes helemaal af was en meerdere mensen mij overhaalden.

Wat houdt schrijven voor jou in?
Het cliché-antwoord: het is een uitlaatklep. Mijn hoofd zit dagelijks vol met spannende plotlijnen, nieuwe concepten, magische werelden en grappige situaties. Als ik niet zou schrijven, zou mijn hoofd een keer ontploffen. Het op papier zetten voelt echt bevrijdend en soms combineer ik dan bepaalde ideeën die ik in mijn hoofd nog niet had gekoppeld. Het is een soort film die je kijkt waarbij je zelf constant kan ingrijpen en het plot naar wens veranderen.

Heeft het schrijven voor jou je leven veranderd?

Het heeft het wel makkelijker gemaakt. Niet iedereen om je heen deelt je fantaseervermogen en niet iedereen heeft er ook behoefte aan. Het is daarom fijn dat je er niet altijd over hoeft te praten, maar het dan gewoon kan opschrijven. Plus soms kan ik beter verwoorden wat ik denk en vind op papier dan al pratend.

Heb je naast het schrijven nog andere hobby’s?
Ik zit op streetjazz/showdance, bij een toneelvereniging, ik ben dol op creatief bezig zijn met bijvoorbeeld tekenen of mijn Bullet Journal, ik vind lezen natuurlijk ook heel leuk en ik ben gek op opruimen en schoonmaken.

Heb je nog schrijftips voor andere schrijvers?
Zet het gewoon eens op papier! Heel veel beginnende schrijvers (ik ook) hebben vaak het idee dat hun concept wel leuk is, maar een heel boek ervan? Hoe dan? Dat zal vast niet genoeg stof bieden tot een plotlijn of wat als het toch niets wordt? Dat soort gedachtes moet je echt van tafel schuiven en gewoon beginnen te schrijven. Al schrijf je alleen maar je ideeën op papier en nog niet eens voor het echie. Geen enkele auteur pent in één keer het hele boek eruit, dat begint altijd met flink brainstormen en alle ideeën uitschrijven. Waag je er gewoon eens aan, als je er toch niet tevreden mee bent kan je er altijd nog mee stoppen.

Waarom raad je de lezers aan jouw boek te lezen?

Het onderwerp is erg actueel en misschien ook wel herkenbaar voor lezers. Er zitten een hoop herkenbare situaties in in de vorm van problematiek, maar ook gewoon dagelijkse situaties met ouders, leerkrachten, vrienden en de liefde. Lekker ongemakkelijke situaties, best heftige scènes en onhandige beslissingen maken het volgens mij een vlot lezend boek waarmee iedere lezer wel iets kan.

Wil je verder nog iets kwijt aan de lezers?
Dat ik nooit had gedacht dat er daadwerkelijk mensen geïnteresseerd zouden zijn in het lezen van mijn boek. Zelf ben je natuurlijk wel heel enthousiast, maar dat een onafhankelijk iemand dit met jou deelt betekent echt de wereld voor me. Ontzettend bedankt en wie weet op naar een volgend boek!

Je boek is te koop bij theblacksheepindie, hoe ben je daar terecht gekomen?
Simone had mij een berichtje gestuurd nadat ze haar boek – Short Stories of a Single Girl – had gepubliceerd, of ik hem wilde recenseren op mijn blog. Dit wilde ik heel graag doen en van haar boek ging ik over in Circus Cesaria en Bijzonder Normaal. Ik was dus door recenseren al bekend met haar platform, dus toen ik een E-book van Fatale Beloftes wilde maken, wist ik bij wie ik moest zijn.

Nu wat minder serieuze vragen:

Koffie of thee?
Thee!

Waar kun je je jouw snachts voor wakker maken?
Lasagne, met veel kaas

Honden of katten?
Katten

Wat is je favoriete eten?
Zal ik weer lasagne zeggen? Of anders andijviestamppot met spekjes, ook zo lekker!

Guilty pleasure?
In een te grote onesie een hele reep chocola weg eten tijdens het lezen

Favoriete film?
She’s the man, dat blijft een hilarische film

Wat is je favoriete eigenschap van een karakter?
Om over te schrijven vind ik naïef een heel fijne eigenschap, want je kan er zoveel onhandige situaties mee creëren. Maar ik vind ook behulpzaam heel fijn; personages die voor elkaar klaarstaan.

Heel erg bedankt dat ik je mocht interviewen Monica. Heel veel succes met je volgende boeken!