Mijn recensie:

Hof van mist en woede. Wat kan ik er over zeggen? Mijn hart brak. Ik heb ontzettend gelachen. Ik wilde het boek tegen de muur smijten. Ik wilde huilen. Ik ben boos geweest. Ik wilde Sarah twitteren wat een vreselijk persoon ze was, maar we weten allemaal dat Sarah haar lezers nooit teleurstelt. Eerlijk waar, ik was zo ontzettend bang, nadat ik de het eerste boek had gelezen.

“To the people who look at the stars and wish, Rhys.”

Ik bedank Sarah J Maas met alle liefde in de wereld, omdat ze Rhysand heeft gecreëerd. In boek een dacht ik wat ben jij een ongelofelijke klootzak, maar al die gevoelens zijn verdwenen toen ik boek twee gelezen had. Totally in love with Rhysand…

“To the stars who listen— and the dreams that are answered.”

Dit boek was zo vreselijk goed dat ik hem eigenlijk opnieuw wilde lezen. Het boek eindigde met zoveel vragen dat het me een onmogelijke opgave lijkt om te wachten tot mei 2017 tot deel drie…So much pain!

“I am broken and healing, but every piece of my heart belong to you.”

Nadat ik het boek uit was wist ik even niet meer wat ik moest doen. Dit was nadat ik allemaal hopeloze berichten naar mensen had gestuurd die het boek al hadden gelezen. Ik wilde meer en ik had meer nodig.

Na boek een was ik zeker benieuwd naar Rhysand en het nachthof en ik ben zeker verrast. Ik had totaal geen idee wat ik ervan kon verwachten. Door alle nieuwtjes en goede opbouw was het boek binnen drie dagen verslonden (anders eerder, maar ik moest werken). Ik wilde maar verder en verder lezen en ik heb af en toe rare blikken gekregen van mijn vriend, omdat ik keihard moest lachen om de opmerkingen van Rhys. Hoe heeft ze het verzonnen? Ik merkte alleen maar dat ik meer van Feyre en Rhys wilde zien. Ja het boek gaat praktisch aan hun voorbij, maar de momenten samen.

De geïntroduceerde karakters in dit boek waren geweldig. Hun verhalen, geschiedenis en hun verleden is iets waar ik zo benieuwd naar ben. Ik heb gelezen hoe ze waren en hoe ze zich ontwikkeld hebben en ik hoop op zoveel in broek drie voor hun. Ik kan er dan ook niets aan doen dat ik hoop dat ze er van alles gaat gebeuren wat zich nu al in mijn hoofd afspeelt.

“Hello, Feyre darling,” he purred.”

Tijdens hoopte ik op bepaalde momenten die Sarah misschien geschreven zou hebben. Uiteindelijk gebeurde het ook en ik viel bijna van mijn stoel af.

Ik denk dat iedereen die boek een gelezen had totaal in de ban was van Tamlin, maar in dit deel kreeg ik de neiging om hem te vermoorden…Als je het leest snap je heel goed waarom.

Wat ik ontzettend goed aan het verhaal vindt hoe Feyre zich heeft ontwikkeld. Ze is zo krachtig, snel en in mijn ogen zo prachtig als hoge Fae. Nu ze is ergens is waar ze herrie gaat schoppen en de boel op stelten gaat zetten. Ik kan bijna niet meer wachten..

Lieve lezers. Succes en koop chocolade, sushi en iets te drinken, want je zult het nodig hebben. Vooral na onderstaande quote… haha.

“Did you enjoy the sight of me kneeling before you?”