Mijn Recensie:

“I thought I could love him and he turned around and destroyed me.”

Ik ben een meester.
Je moet het volgende weten om mijn verhaal te snappen.
Ik vang vrouwen.
Ik breek ze.
En bouw ze opnieuw op.
Als ze geluk hebben, verkoop ze ik ze aan een andere meester. Als ze minder geluk hebben, worden ze begraven onder de grond en wordt er nooit meer aan ze gedacht.
Ik hou van controle, ik eis onderwerping en mijn lichaam smacht ernaar om de gedachten van hen te veranderen. Macht is het enige dat ik nodig heb en ik ben verbaasd aan het genoeg van controle.
Ik ben rijk, ik zie er goed uit, ik ben goed opgeleid en charmant.
En ik ben met geen mogelijkheid een goede man.
Ik wil geen liefde. Ik wil geen vriendelijkheid. Ze dacht dat ze me kon veranderen door de twee dingen te geven waarvan ik wist dat ik ze niet wilden.
Ze was fout.

Dit is het eerste boek dat ik van Lily White heb gelezen. Eerst gezegd had ik geen idee waar ik aan was begonnen. Echter was ik verbaasd dat haar schrijfstijl zo lekker weg las. Geen moeilijke zinsopbouwen etc. Dit is zo’n schrijfster die ervoor zorgt dat je wilt blijven doorlezen!

“I am, in no way, a good man. I do not want love. I do not want kindness.”

Het was de samenvatting die ervoor zorgde dat ik in dit boek wilde beginnen. Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ik kan met recht zeggen dat ik van dit boek heb genoten zelfs om de meest foute dingen die er in dit boek gebeuren. Geloof me, ik ben het er echt niet mee eens hoe de man in dit boek omging met vrouwen, maar damn het was wel ontzettend goed geschreven. Misschien komt het omdat ik zo type ben dat karakter altijd probeert te analyseren, misschien is dat wat er gebeurde toen ik Aiden probeerde te doorgronden.

Ik vond echt dat Lily op een goede manier vorm heeft gegeven aan de levens van de karakters die in dit boek voorkomen. Hun gedachtegang, hun gedrag, echt heel goed beschreven. De overgangen in hun hoofd, terwijl ze zo goed mogelijk aan hun redenen proberen vast te houden zijn zo goed omgebogen dat ik echt een beetje verbaasd was dat ik er zo makkelijk in meeging. Want ondanks dat er genoeg mensen zijn die zeggen dat ze nooit zullen toegeven is dat altijd wat er zal gebeuren.

Naarmate ik doorlas werden de dingen die met Rebecca gebeurde steeds erger en heftiger. Ik geef je één voorbeeld om tot de mensen door te dringen dat dit geen boek voor hen is als je hier niet tegen kunt. Hij gaf haar aan een andere man, terwijl hun naar hen keek en erbij glimlachte. En dat is nog niet eens het ergste…

De manier waarop Rebecca zich in dit boek ontwikkelde was nogal bijzonder. Ze vond een manier om om te gaan met alles wat ze meemaakte, waardoor haar leven veel te belangrijk werd. Ik deed even mijn duimpjes omhoog, toen ze het voor elkaar kreeg en kreeg in het volgende hoofdstuk weer fronsende wenkbrauwtjes, omdat hij precies wist waar hij mee bezig was.

Toen ik het boek uit was heb ik echt even voor me uitgestaard. Eerst met de vraag: wat heb ik in hemelsnaam gelezen. De tweede vraag: wat vond ik hier nou echt van? En eerlijk? Ik weet het nog steeds niet. En het ergste is dat ik dit boek nog vijf sterren heb gegeven… I am sorry, maar ik heb het toch gedaan.

“There was a duality in her: a woman with a submissive body, but a dominant mind.”

Voor een tweede keer wil ik benadrukken dat dit niet voor mensen bestemd is die niet van veel seks in boeken houden in combinatie met pijn en vernedering. Voor de mensen die de serie Twist me hebben gelezen… Dit is tien keer erger.

Ik heb werkelijk nog steeds geen idee… wat er nou van vond.