Het is even geleden, maar het was erg druk hier. Hier dan toch de update over de 20 weken echo. Inclusief wat Fred en George zijn.
Het was zo ver. De 20 weken echo in het Radboud UMC. Spannend.
Ten eerste moest ik niet naar het Radboud omdat het een tweeling is, maar mijn broertje is met een gat in zijn hart geboren en hier met 8 maanden aan geopereerd. Hartklachten zit dus in de familie en daarom werd ik doorgestuurd.
Vriendin zei nog de dag ervoor: ‘Je zult wel slecht slapen.’
Gelukkig had ik daar geen last van, maar hoe dichter de klok kroop naar de vertrektijd, hoe meer gespannen ik werd.
Ik had de blog van Wolferien gelezen van haar 20 weken echo, waarin te zien was dat één van haar kindjes misschien 3 vingers miste. En toen ging ik malen. Oh ja, niet alleen het hartje, maar misschien wel vingers, of teentjes… of weet ik veel. Natuurlijk kunnen ze met dat laatste prima lezen, maar toch… Als het jouw kindje is, voelt dat niet fijn.
En dus was de spanning best aan toen ik aankwam. Na 3 rondjes Radboud gehad te hebben, op zoek naar de goede ingang, aangezien de google maps app het een klein beetje liet afweten.
Gelukkig verliep binnen alles prima en 10 minuten voor de afspraak zaten we al in het kamertje van de verpleegster met de vraag willen jullie weten wat het wordt. Uh ja, heel graag. We hebben maar 2 namen… voor elk 1 en als t dus 2 van hetzelfde is, moeten we nog ff gaan brainstormen…
En toen mocht ik naar binnen.
En werd mijn baarmoedermond opgemeten . Die had ik niet helemaal aan zien komen, maar oké.
Daarna was het echt tijd. We mochten naar Fred en George kijken. Jeeej.
Tjonge, wat was dit beeld duidelijk zeg. We begonnen met baby 1 – niet dat baby 2 het daar helemaal mee eens was… – maar dat terzijde. Alles werd nagekeken, van de top van zijn kruin, tot aan zijn kleine teen. Opgemeten, bloed door de aderen, adervertakkingen, organen… alles…
Elke keer kreeg ik weer een hartverzakking wanneer ze zei: ‘De voetjes staan goed.’
Oh god ja, voor hetzelfde geld een klompvoetje (nooit over nagedacht).
‘De huid zit goed over de ruggegraat.’ Oh jezus, geen open ruggetje. En zo gingen we verder.
Als laatste mochten we ook in 3D kijken:
Mama’s kindje, met zijn neus in mijn buikwand.
Toen was kindje 2 eindelijk aan de beurt. Tenminste, George vond het wel tijd worden. En hoppa zelfde routine. Van kruin tot en met kleine teen. Alle bloedtoevoer, adervertakkingen… echt alles werd gecheckt. En ook bij deze baby mochten we even in 3D kijken.
En toen was het klaar. Allebei de kindjes compleet goedgekeurd in een krappe anderhalf uur. Wat redelijk op tijd is, dus ze hebben goed meegewerkt. Die knappe kinders van mij
We gingen helemaal happy naar huis. Baby 1 zit aan de bovenkant van de eenling curve en is op dit moment dus nog aan de grote kant.
Baby 2 hangt echter aan de andere kant en gaan ze een beetje beter in de gaten houden.
We hebben nog gegrapt dat baby 2 waarschijnlijk op Marc lijkt aangezien die ook kleiner en dunner is dan de gemiddelde man.
Het leuke was, dat mijn schoonmoeder de volgende dag bij de eerste blik op de 3D echo van baby 2 zijn: ‘Oh, dit is net Marc.’ Dus ik ben benieuwd als baby 2 geboren wordt.
Dan het nieuwtje: Wat zijn het?
Baby 1, aka Fred is de onderste laag.
Baby 2, aka George is de bovenste laag.
Geen nieuwe namen bedenken dus, maar we zijn rond!!
Wat denk jij dat onze namen worden?
En had je het goed?