Mijn Recensie:
“I know better than to be afraid of stories”
Tijd is geld. En dat is zeker een punt in Sempera, waar de tijd in je bloed zit en omgezet kan worden in munten. Het is zo: hoe rijker je bent, hoe langer je leeft. De familie Gerling is rijk: ze hebben en kluis vol met tijd en eisen hoge belastingen die ze bij hun arme bevolking weghalen. En er is niemand die hen meer haat dan Jules Ember. Toen ze klein was, woonde ze samen met haar vader op Everless, het landgoed waarop de Gerlings verblijven, maar een ongeluk lot dwong hen midden in de nacht te vluchten. Als Jules erachter komt dat haar vader bijna door zijn tijd heen is, zit er maar één ding op en dat is terugkeren naar Everless. De plaats waar ze eigenlijk absoluut niet wilt zijn. Maar waar een hoop geld te verdienen valt. Het brengt meer gevaar met zich mee dan Jules had kunnen denken en al snel komt ze achter de geheimen van het landgoed en zichzelf.
“Maybe I am a mystery— a secret— that needs unravelling…”
Ieder was helemaal hoteldebotel van dit boek en hoewel de samenvatting me zeker trok, heb ik het pas maanden later gelezen. De samenvatting is wel echt heel goed samengevat, want een wereld waarin bloed geld is? Geniaal bedacht.
Ik las het boek in het engels, zoals ik eigenlijk altijd doe, maar hij is lekker makkelijk weg te lezen. Het is goed samengevat en er worden genoeg details beschreven. De zinsopbouw was makkelijk in elkaar gewikkeld. Al dus, een fijn boek.
“The idea takes hold of me, somewhere deep down, and I know that as soon as I can, I will have to find my own way to the town out of time.”
Jules was af en toe een beetje tegenstrijdig. Haar angst voor Everless, was achteraf gezien gegrond, maar de reden waarom ze waren gevlucht was eigenlijk gericht op één persoon en niet voor Everless zelf. Hoewel je kon voelen dat ze angstig was voor deze persoon, snapte ik niet waarom ze zo brutaal was. Was het verdediging? Al was ze wel een sterk karakter in gedachten. Haar eerste ontmoeting met deze persoon was niet erg aardig en eigenlijk had ik meteen al een hekel aan deze persoon. En heel lang heb ik getwijfeld aan zijn intenties. Sara heeft me overduidelijk op het verkeerde been gebracht door haar plottwist en oh men ik was kwaad aan het einde.
Het verbaasde me dat ze tegen de wensen van haar vader inging om er toch achter te komen wat nou zijn geheim was. Toen we uiteindelijk bij deze openbaring kwamen werd alles heel duidelijk, al had ik hem soort van aan zien komen. Vooral toen ze voorover stond gebogen over een boek waarin namen werden benoemd.
Er komen heel wat verschillende personages in voor en het was wel heel duidelijk wie wie was.
Sommige stukken in het boek vond ik af en toe wat saai en verloor mijn aandacht in die delen. Maar toch was ik benieuwd naar het einde van het verhaal en heb het boek in één sitting uitgelezen.
Zoals ik al eerder zei was ik aan het einde echt ontzettend kwaad. Waarom, oh waarom gaan altijd mijn favoriete karakters dood? Ja, mensen je leest het goed er gaan doden vallen. En heel spijtig genoeg was het een soort van achtergrond personage waarvan ik hoopte dat hij in deel twee meer naar voren zou komen.
Op de laatste paar bladzijdes verbaasde ik me dat ik Jules haar hart blijkbaar toch niet kende. Ik ben misleid, goed gedaan Sara.
Ik gaf dit boek vijf sterren, want wauw.
Wat vonden jullie van dit boek?