Mijn recensie van Fallen Heir:
“I don’t know why I latched onto the idea of being friends, but it sits right with my gut. I want Hartley in my life and if being friends is the way that happens, then friendship is what we’ll have.
It’s different, but maybe that’s not a bad thing.”
Het verhaal van Fallen Heir.
Easton Royal is het jongere broertje van Reed. Hij kwam al voor in de eerste drie boeken als bijpersoon, maar nu heeft hij zijn eigen boek.
Easton heeft alles. Vrouwen, geld, drank. Alles wat hij kan bedenken. Maar wordt hij er ook gelukkig van? Hij zorgt maar gewoon dat hij lol heeft.
Totdat Hartley Wright in zijn leven komt. Hartley is anders en door en voor haar gaat hij anders naar zichzelf kijken. Hartley wil hem niet. Zij vindt dat hij beter moet nadenken over wat hij doet en volwassen moet worden. En misschien heeft ze een punt.
I’m Easton Royal, superficial and only interested in how to have a good time.
I don’t want to look deep into my being and see the bottomless, black, boring pool of nothingness. I want to live in blissful denial.
Schrijfstijl:
De helft van Erin Watt is Elle Kennedy. Dus… dan weet je al wat ik ga zeggen. Veel show, weinig tell. Alsof je Easton bent. Ik hou ervan en ik hield al van Easton. De karakters zijn goed uitgewerkt en het verhaal ook. Het houdt je aandacht vast, ondanks dat er niet veel spannende momenten inzitten.
I feel like I’m cracking open my chest and letting her see inside. It’s not pretty there, but I don’t want to let her go.
Wat vind ik van Fallen Heir?
Ik hield al van Easton. Hoewel Reed mijn typical brooding bf was, kon ik East niet laten gaan. En hoe blij was ik dat ze verder schreven met hem. En hoe nog blijer werd ik toen ik las over hem en dat hij inderdaad bleek te zijn wat ik dacht. Een dark en twisted little boy. Niet wetend hoe hij om moet gaan met zijn issues. East zit in een zwart gat en probeert eruit te klimmen.
Hartley zit in een ander zwart gat en klimt naar haar uitgang. Ze zijn zo tegenovergesteld en East doet zo zijn best. Maar steeds gaat het op één of andere manier nog dieper de put in. Ik heb zo’n medelijden met het joch. Ik wil hem adopteren en knuffelen en zeggen dat alles uiteindelijk goedkomt. En ik kan niet wachten op het volgende deel want dit einde was zwaar kut. Meer zeg ik niet, maar als Erin Watt er niet wat aan doet… ben ik boos xD
I’m the design flaw in the Royal family, the one who isn’t quite like the others, the one who crashes and burns more often than not.
Conclusie
Ik hou van Easton. *plant hem op de kast naast alle andere bookboyfriends*