Mijn Recensie:

Een ziekte verspreid zich over heel Australië. Andy en zijn dochtertje hebben in een korte tijd al veel meegemaakt. Bang voor de rest van de wereld en de mensen daarin, zoekt Andy naar iemand die voor zijn dochter wilt zorgen als hij erachter komt dat er met hem iets vreselijks gebeurt.

Martin Freeman? Je haat hem of je houdt van hem.

De film begon met drie mensen die op een soort kleine woonboot leefde. Andy, zijn vrouw en hun dochtertje overleven met voedsel dat ze hebben opgeslagen en proberen mensen te zoeken. Het werd al vrij snel duidelijk wat er in de wereld aan de hand was en dat maakte voor de rest van het verhaal niet uit.

Uiteindelijk gebeurde er iets vreselijks waardoor ze het water moesten verlaten en het land moesten betreden en dat ging niet zonder slag of stoot. Ik was eerlijk gezegd soms een beetje geschokt door de hevigheid van deze film. Niet door de uitingen of het gedrag, maar de manier waarop er werd bewogen en sommige dingen eruit zagen.

Ergens midden in de film begon het verhaal voor mij een beetje in te zakken. Het werd allemaal een beetje wazig al was het doel duidelijk, maar gebeurde nog maar weinig.
Nieuwe karakters werden geïntroduceerd en hoewel sommige van hen klootzakken waren, voegde ze weinig toe.

Eigenlijk begon ik mij te focussen op Andy en zijn dochtertje. Zouden ze het halen? Vonden ze een weg naar een middel? Misschien droeg hij het middel bij zich? Maar nee. Het einde zag ik echt niet aankomen.

De relatie tussen Andy en zijn dochtertje was heel lief om te zien. Het was duidelijk dat hij zijn leven zou opgeven voor die van haar en hij deed er alles aan om ervoor te zorgen dat ze bij iemand terecht kwam die voor haar zou zorgen.

Na een paar doden, wat vreemde dingen, was deze film simpelweg okee maar niet spectaculair. Ik zou hem dan zeker niet nog een keer gaan kijken.