Mijn Recensie:
Ik ben Axios van Sparta, en ik ben geboren om te moorden. Op mijn zevende, verliet ik mijn thuis om te trainen met andere mannen. We leerden gehoorzaamheid, solidariteit, militaire strategie en hoe we pijn moesten negeren. Mijn strenge opvoeding nam mij mijn zwakte af om sterk te worden. Meedogenloos.
Maar er was iets anders dat ik wilde – iets dat ik nooit kon hebben. Tegen alle verwachtingen in, en de zwaarste training die iemand kan krijgen, vond ik liefde in de armen van een andere Spartan. Hij was de lucht die ik inademde. Ik vocht naast hem, we waren onverslaanbaar. Waar hij ging, volgde ik.
Maar er was geen plaats voor liefde in Sparte. Gevoelens waren een zwakte. Het enige leven voor een Spartan was in oorlog. In de harde tijden van de oorlog werden we allemaal getest, maar de zwaarste test voor ons waren geen zwaarden of speren, nee het was ons hart.
“Not even death could keep me from you. My soul will forever find yours. In this life and the next.”
Het hele boek is vanuit het oogpunt van Axios. Het eerste hoofdstuk begint vanaf de zevende levensjaar en loopt naarmate het boek vordert steeds hoger op. Pas ergens in de dertigste levensjaar eindigt het.
“You and I will never part, my warrior. In this life and the next, we will be just as we have forever been: side by side. There is not a thing that can take me from you, neither the slashing of a sword nor the impalement from a spear, for I will always find you.”
Wat al heel snel duidelijk werd, was hoe verschillend alle Spartanen waren. Axios was minder stoer, zorgzaam, gevoelig, liefdevol en wilde strijden tegen gerechtigheid. Daarentegen was Eyre stoerder, harder, soms twijfelachtig over bepaalde zaken en was hij een soldaat en niets meer.
Ik vond het erg mooi om te zien hoe de relatie tussen Axios en Eyre groeiden. Het was duidelijk hoe hun vriendschap uiteindelijk meer werd. Wat vaak te zien is in liefdes romance boeken is dat het in één keer BAM is. Gelukkig was het in dit boek niet het gevoel. Hoewel het verhaal over Axios en Eyre ging, kwamen alle achtergrond karakters goed naar voren en schepte het een duidelijk beeld wat de relaties tussen hen allemaal waren.
“My warrior. My lover. My heart.”
De scènes waarin de gevechten werden beschreven waren precies goed. Genoeg details waardoor je zelf in staat was om de beelden te creëren, wat heel erg fijn is. Ook tijdens de gevechten was het heel goed te zien hoe het groepje aan elkaar waren gehecht. Wat ik ook erg waardeerde was dat ik op een leuke manier mee werd genomen in de geschiedenis van de Spartanen. Ik leerde een hoop nieuwe dingen! Door de film 300 ben ik heel nieuwsgierig geworden naar hen en dit was een leuke reminder hoe krachtig ze destijds waren.