Ik vind Coralee June een erg goede schrijfster en besloot om me dan ook voor Aggro op te geven. Het verhaal klonk wel intrigerend, maar ik wist niet goed wat ik moest verwachten.
Stijl
De stijl van de cover van Aggro vind ik niet helemaal passen bij het thema. Ik had er eerder iets met het surfen opgezet. Een jongen die aan het surfen was of zelfs een meisje. Ik begrijp dat dat voor de Amerikaanse markt misschien niet helemaal werkt, dus ik begrijp de keuze.
De titel vind ik achteraf heel passend. Eerst vroeg ik me voornamelijk af wat het betekent, maar als je het leest, wordt het uitgelegd.
De schrijfstijl is weer heerlijk en wat ik gewend ben van Coralee June. Ik heb zelf nog niets van Carrie Gray gelezen, maar hoorde van Melanie dat hun samenwerking ook heerlijk is om te lezen, want zij heeft eerder wat gelezen. Ook ik vond het fijn. Het wordt geschreven vanuit de ik-persoon. Breeze is voornamelijk aan het woord, maar af en toe krijg je een stukje vanuit Chase of Kai.
Aggro
Aggro was niet helemaal wat ik verwacht had. De flaptekst was niet mega-intrigerend omdat ik echt niets met love-triangles heb, maar de auteurs gaven zelf al aan dat we vertrouwen moesten hebben. Dat was de reden dat ik me toch opgaf, want ik wilde weten wat het verdriet zou zijn dat werd beschreven. Ook werd al gezegd dat het geen vrolijk boek was. Dat was precies wat me toch aantrok.
In het begin kon ik er maar moeilijk inkomen. Dit kwam omdat ik net een goed boek had gelezen en daar nog helemaal in zat. Het duurde daarom even voordat ik in het verhaal zat, maar omdat het interessant was, bleef ik geïnteresseerd en pakte Aggro wel snel op.
Eerlijk gezegd was ik meteen al een fervente Kai aanhanger en had ik niet heel veel met Chase. Nadat Breeze haar beste vriendin wordt vermoord, reageert Chase soms heel erg crue op haar, maar beweert wel verliefd op haar te zijn. Ik vond dit allemaal een beetje naar en vond hem eigenlijk een complete lul.
Kai was daarentegen meteen al de jongen waar ik altijd voor ga. De stoere, gebroken jongen met tattoeages waarvan iedereen zegt dat je er weg moet blijven. Nou, ik wist het wel.
Beide jongens maken in het verhaal een grote groei door en ook Chase vind ik langzaam aan steeds leuker worden. De relatie tussen de personages is mooi opgebouwd, goed uitgewerkt en zit geweldig in elkaar.
Eerlijk gezegd zag ik de twist al aan komen, dus dit was jammer. Al een tijdje had ik zo mijn vermoedens over hoe het af zou lopen. Dit maakte het een stuk minder spannend, maar nog steeds was ik geboeid genoeg om te blijven lezen.
Er zat nog een laatste twist in die ik niet aan had zien komen en die zorgde ook nog voor veel spanning.
Uiteindelijk zaten er een paar mooie, ontroerende stukjes in waardoor ik de waardering voor Aggro nog wat op heb geschroefd.
Conclusie
Ik vond Aggro een spannende zomerread. Erg leuk om te lezen en zeker aan te raden. Hij was niet superspannend of onvoorspelbaar, maar er zaten goede twists in en hij was zeer fijn om op te pakken.
{:}{:en}I think Coralee June is a very good writer and decided to sign up for Aggro. The story sounded intriguing, but I wasn’t sure what to expect.
Style
I don’t think the style of the cover of Aggro fits the theme perfectly. I would’ve chosen something with surfing. A boy who was surfing or even a girl. I understand that that may not quite work for the US market, so I understand the choice.
I think the title is very appropriate afterwards. At first I was mainly wondering what it meant, but when you read it, it will be explained.
The writing style is wonderful and what I’m used to from Coralee June. I have not yet read anything from Carrie Gray, but I heard from Melanie that their collaboration is also wonderful to read, because she has read something before. I also liked it. It’s written from the first person. Breeze is mainly speaking, but every now and then you get a piece from Chase or Kai.
The blurb doesn’t attract me really and I don’t think it’s doing justice to the story. Because it feels as if it’s a Twilight love triangle, and it’s far from that.
Aggro
Aggro was not quite what I expected. The blurb was not very intriguing because I really don’t like love triangles, but the authors themselves indicated that we should have confidence. That was the reason I signed up anyway, because I wanted to know what the grief was, which was described. It was also said that it was not a cheerful book. That was exactly what appealed to me.
In the beginning it was difficult for me to get lost into the story. This was because I had just read a good book and was still completely into it. It therefore took me a while before I got into it, but because it was interesting, I remained reading it and picked up Aggro quickly.
Frankly, I was an avid Kai fanatic right away and I didn’t really like Chase very much. After Breeze’s best friend is murdered, Chase sometimes reacts very crude to her, but claims to be in love with her. I didn’t like all this and actually thought he was a complete dick.
Kai, on the other hand, was the boy I always go for. The tough, broken boy with tattoos that everyone tells you to stay away from. Well, I knew it.
Both boys are experiencing great growth in the story and I also think Chase gets more and more cute and okay. The relationship between the characters is nicely built, well developed and has a great structure.
Frankly, I already saw the twist coming, so this was a shame. For some time I had my suspicions about how it would end. This made it a lot less exciting, but I was still fascinated enough to keep reading.
There was one last twist that I hadn’t seen coming and it also caused a lot of tension. Which was good and I liked that the story still surprised me.
In the end, there were a few beautiful, moving pieces in it, which gave me a bit of a bigger appreciation for Aggro. Which made my rating go up a notch.
Conclusion
I found Aggro a summer read full of suspense. Very nice to read and I recommend it. It wasn’t super exciting or unpredictable, but it had good twists and was very nice to pick up and keep my attention.
{:}